İlk Aşk ve Bıraktığı Etki

İlk aşk neden unutulmaz? Bu soruyu pek çok kişi kendisine sormuş, tahlil etmiş, üstünde konuşmuş hatta birileriyle tartışmıştır. Dergilerin, magazinlerin, dizilerin, romanların, şiirlerin konusu olmuştur. Hatta abartılmış ve fazlasıyla dramatik hallere getirilmiştir. Bu kadar tartışılan ve ele alınan konunun elbette güzel ve isabetli çıkarımları olacaktır. Ancak bilinmelidir ki aşk özgür ve özgün bir duygudur. Her bir kalpte farklı tanım ve farklı anlamları vardır. Düşünceler ilk etapta birbirine benzese bile, kişiler derinlere indikçe aslında anlatılan o aşkın kendi yaşadığı aşka benzemediğini görecektir.

Elbette “unutulmaz“ diye tabir edilen şey çoğunlukla “ona olan sevdamız” değildir. Belki “ilk aşkın kimdi?“ diye sorduklarında aklımıza hemen onun ismi ve sureti gelir. Onun ilk aldığı hediyeyi dün gibi hatırlar, hatta aklımıza onunla ilgili bir anı gelince gülümseriz. Bir koku alırız ve onunla geçirilen zamanları ve bize yaşattıklarını hatırlarız. Ama bu demek değildir ki onu hâlâ o günkü gibi seviyoruz. Yıllar ardı sıra geçip yollar ayrıldığı halde ilk aşkını hâlâ delicesine sevenler elbette ki vardır. Bunun sebebi nedir bilinmez. Belki bir saplantıdır, belki de hep yerinde saymak ve hep ardına bakıyor olmaktır. Çıtayı daha yüksek seviyelere çıkaran birisi ile henüz tanışılmamış olması da bir faktördür. Ya da bu duyguyu yaşayan kişinin kendisine sormak lazım, belki de verilecek daha iyi bir cevabı vardır.

İlk aşk, hayatla ilk tanışma ânıdır. “Yeni yetmelik“ de denilebilir. Yeni yetme, “hayata yeni yetişmiş“ anlamına gelir. İlk aşk ile birlikte hayata yetişilmiş olur; çünkü kişi henüz tecrübe etmediği bir çok duygu ile çok şiddetli bir şekilde karşı karşıya kalır. Hayatta anlam veremediği pek çok durumu anlamaya başlar. Sadece dinlenilen ve sözlerine hiç dikkat edilmeyen şarkılar bu yüzden anlam kazanmaya başlar. Şarkılarda neden “aşk” konusundan bu kadar bahsedildiğini idrak eder. Aşk her şeye konudur, çünkü pek çok duygunun bir arada yaşandığı, kişinin kendi sınırlarını keşfettiği başka bir an yoktur. Bu yüzden aşkı yaşamamış bir bünyenin aslında hiç yaşamamış olduğu söylenir.

O an gelene kadar pek çok kişiyi sevmiş, bağlanmış, kıskanmış, fedakârlıklar yapmaya çalışmışızdır. “Ben buyum, bundan fazlasını yapamam.“ diye düşünmüşüzdür. Ancak duyguların sınır seviyede seyrettiği durumlarda neyi ne kadar yapabileceğimizi bilmek imkânsızdır. “Ben buyum.“ diyebilmek için önce aşık olmayı beklemek gerekir. İnsan asıl cevabı o zaman alır. İlk aşk, insanın kendisiyle ilk yüzleşme anıdır. Önemlidir, şiddetlidir ve dehşet vericidir. Bu yüzden hem akılda hem de kalpte izler bırakır.

İlk aşk, savunmasız bir aşktır. Kişinin kuşandığı zırhları yoktur. Yazılmamış bir sayfa gibidir. Bu yüzden kalp yontulmaya müsaittir. Nasıl bir şekil alacağı da yaşanılanlara göre değişiklikler gösterecektir. Henüz kalp ikinci kere sevebileceğinin farkında değildir. Bu yüzden ilk aşk uğruna çok büyük fedakârlıklar yapılır, tavizler ve emekler verilir. Emek verdikçe daha da çok sevilir. Karşısındakinin de her zaman kendisi ile aynı hissettiğinden emindir. Bu yüzden hiç bir şeyden çekinmez. Hayal kırıklığına uğrayacağını hiç düşünmez; çünkü aşkın bitmesi için ortada hiç bir sebep yoktur. Bu kadar mutlu bir aşk nasıl biter ki?

Aşk acısı ile daha hiç tanışmamıştır, hiç darbe yememiştir, hiç hayal kırıklığına uğramamıştır. Bu yüzden kalpte korku yoktur. Sadece “o” vardır. Hayatı ve kişiliği ters yüz eder ilk aşk. Bir yolda yürüyüp giderken karşına çıkar ve yolunu değiştirir, planlarını değiştirir, seni değiştirir. Bunu sadece o yapabilir. Taş kalbini yumuşatır. Bencilliğini alıp götürür. Anlayışlı ve hoşgörülü bir insana dönüştürür.